آرمان روان

عزيزدل مادر، امروز وقتي صداي زنگ موبايل هشدار شروع يه روز ديگه رو مي داد ماماني اصلا نميتونست چشم باز كنه چون شب بدي رو گذرونده بود و داغي تنت خواب رو ازش گرفته بود. ولي به اجبار اتوماتيك وار تن خسته هم به كار ميفته و شروع ميكنه به ادامه روزمرگي..... در يك اقدام كاملا مادرانه خواستم اينبار بغلت كنم و خواب نازت رو بهم نزنم  ولي....... آغوش من ديگه اندازه ي تو نيست نفسم. بي اختيار به ياد زماني افتادم كه با شتاب مي گذره و تو رو مردتر و منو پيرتر ولي عاشقتر ميكنه. زماني كه حتي اگه حواستو خوب جمع نكني خيلي چيزهاي خوب و با ارزش رو به راحتي از دستت درمياره بدون اينكه بتوني طعم نابشون رو بچشي. ولي زندگي همين گذر از روزهايي كه مي گذرند. ...

- جام جهانی، فوتبال، برزیل همیشه زنده و پرجاذبه، از ساعت 20:30 تا بامدادان، تی وی روشن تا صبح با بیننده ای در خواب ناز -بازی ایران و آرژانتین، استرس، دغدغه نخوردن گل های زیاد و بیش از انگشتان یک دست، ترس از مسی - شروع بازی، وردهای زیرزبانی، کل کل با جیگمل که درسته آرژانتین تیمش قویتره و ستاره ای مثل مسی داره ولی ما ایرانی هستیم و باید طرفدار تیم کشورمون باشیم - مجاب شدن آرمان برای چند دقیقه و بالا رفتن استرسش که مبادا ایران ببازه - و نهایتا آرمان: مامان خواهش میکنم اگه آرژانتین گل زد غصه نخور، آخه مسی خیلی خیلی خیلی کارش درسته - ولی کار ماهم درست بود، کار بچه ها خیلی درست بود، بارها نفسم در سینه حبس شد، بارها با چشمان بسته...